تمرین شمارۀ ۱۶: افزودن به  اطلاعات – احساسات

فصل دوم: پیشرفت به عنوان یک مربی

تمرین شمارۀ ۱۶: افزودن به  اطلاعات – احساسات

Adding to the data – feelings

آن آرکر (Anne Archer)

هدف تمرین

این تمرین به مربی کمک می کند تا با استفاده از بدن خود بتواند اطلاعات بیشتری جمع آوری نماید.

توصیف تمرین

ممکن است مراجعینی داشته باشید که در بیان مشکلات و مسائل خود مهارت دارند؛ افرادی که قضاوت می کنند و در حین صحبت کردن با استدلال عقلی توجیه یا تفسیر می کنند. به راحتی می توان در توضیحات گرفتار شد و برای مدتی از چگونگی احساسات (منبع مفید اطلاعات بیشتر) در درون خود، بی اطلاع بود.

این تمرین را تا زمانی که به توسعۀ آگاهی از احساسات نسبت به افکارتان می پردازید، ابتدا با یکی از همکاران مورد اعتماد خود امتحان کنید. فردی را انتخاب کنید که او نیز به توسعۀ مهارت های احساسی اش علاقه داشته باشد. در این صورت هر دوی شما سود می برید. قرار نیست دربارۀ هر مسئله ای مربیگری کنید و مهم است که ابتدا در مورد این موضوع شفاف سازی کنید.

روند اجرای تمرین

توصیه می شود قبل از شروع این فرآیند، تمامی دستورالعمل ها را بخوانید. موضوعی را انتخاب کنید که یکی از شما دو نفر قرار است دربارۀ آن صحبت کند. در حالت ایده آل، باید موضوعی را انتخاب کنید که اندکی در حال بازی کردن با ذهن است؛ با این حال، نباید موضوعی بیش از حد اغواکننده باشد. همچنین، باید موضوعی باشد که بتوان حدود ۱۰ دقیقه دربارۀ آن صحبت کرد.

فرض کنیم قرار است همکار شما صحبت کند. بجای اینکه صندلی های شما رو به روی هم باشند، آنها را کنار هم بگذارید. ممکن است این کار کمی عجیب به نظر برسد اما نباید فردی که صحبت می کند را ببینید. آن فرد شروع به صحبت کردن دربارۀ موضوع خود می کند و تنها کاری که شما باید انجام دهید این است که به او گوش بدهید. سعی کنید از نگاه کردن به او اجتناب کنید.

در حینی که او صحبت می کند، به احساسی که در بدن خود دارید و تغییرات این حس در طول صحبت کردن او، توجه کنید. پس از ۱۰ دقیقه، صحبت کردن را قطع کنید و به او توضیح دهید که چه حسی داشتید و چگونه تغییرکرد. سعی کنید این کار را با یک توصیف جسمانی بیان کنید، نه اینکه تفسیر کنید. بنابراین، بهتر است از “من در قسمت بالای قفسۀ سینه ام احساس تنگی و گرفتگی داشتم” بجای “وقتی که شما صحبت می کردید، من احساس اضطراب داشتم” یا “شما باید مضطرب باشید”.

جالب است که هر از گاهی احساساتمان همان باشند که دیگران توصیف می کنند. هرچقدر که این تمرین را بیشتر انجام دهید، بیشتر می توانید به احساسات خود توجه کنید و چنانچه در خود متوجه احساسات ناآشنایی شدید، نسبت به آنها کنجکاو می شوید.

در مرحلۀ دوم این تمرین، شما به همان شیوه صحبت خواهید کرد اما به محضی که متوجه احساسی شدید، توقف خواهید کرد. وقتی چیزی را امتحان می کنید، محتاط و حساس باشید. برای مثال: “همین الان متوجه شدم که شانه هایم را سفت گرفته ام”. ممکن است آن فرد متوجه شود یا متوجه نشود که او نیز همین تجربه را داشته است. به اجرای تمرین ادامه دهید و اگر متوجه تغییرات دیگری شدید، صحبت کردن را متوقف کنید. دوباره متوجه احساسی در بدن خود شدید، صحبت او را قطع کنید. مهم است که هر دوی شما متوجه این موضوع باشید که این کار، تمرینی برای افزایش آگاهی شما به عنوان یک مربی است.

در شرایط مربیگری، همیشه عنصر کنجکاوی را در سؤالات خود بگنجانید زیرا ممکن است آنچه شما احساس می کنید، به آنها مرتبط نباشد. ممکن است بگویید: “من متوجه شدم که در نفس کشیدن دچار مشکل شده ام. دوست دارم بدانم آیا شما هم همین احساس را دارید؟” اگر جواب مراجع “خیر” بود، به کار خود ادامه دهید. همۀ آنچه که انجام می دهید، ارائۀ یک احتمال است و من اغلب متوجه شده ام که این مداخلات باعث ایجاد آگاهی جدید در مراجع می شوند.

زمانی که آگاهی خود را افزایش دادید، می توانید از این تمرین برای کمک به مراجع استفاده کنید تا او نیز توانایی خود در توجه به احساساتش را در زمان بروز آنها، توسعه دهد.

نکته: اگر مراجع در این تمرین دچار استرس شود، شما باید مطمئن باشید که برای مقابله با آن، راهکار شفافی دارید. این تمرین می تواند احساسات قدرتمندی را در هر دوی شما بیدار کند؛ با این حال، اگر این تمرین به عنوان آزمایش برای هر دو ی شما تنظیم شود، نکات آموزنده و فواید آن بسیار عالی است.

بقیۀ تمرینات این کتاب را در صفحۀ آموزه های کوچینگ دنبال کنید.

ادامه دارد…

منبع: کتاب ۱۰۱ استراتژی و تکنیک کوچینگ

۱۰۱Coaching Strategies and Techniques

نویسنده: گلدینا مک ماهون و آن آرچر

Gladeana McMahon, Anne Archer

استفاده از مباحث این مقاله تنها با ذکر منبع (mrostad.com) مجاز می باشد.