قانون شماره ۳۳-مسئولیت ٪۱۰۰ ای

برای اولین بار، با این مفهوم در کتاب بسیار ارزشمند «اثر مرکب» نوشته‌ی «دارن هاردی» آشنا شدم. اگر این کتاب را نخوانده‌اید، حتماً آن را تهیه کنید و بارها و بارها آن را نخوانید بلکه ببلعید. این کتاب یکی از بی‌نظیرترین کتاب‌های رشد فردی در طول تاریخ است.

مسئولیت ٪۱۰۰ای، یعنی بپذیریم؛ فقط خود ما، مسئول شکست‌ها و موفقیت‌هایمان هستیم، آن‌هم نه ٪۹۹/۹۹ بلکه ٪۱۰۰ هر آنچه به دست آوردیم یا به دست نیاورده‌ایم؛ در تمام موارد انگشت اشاره را به سمت خودمان بگیریم و هرگز شرایط و اطرافیان و عوامل بیرونی را دخیل نکنیم. پذیرش این ایده بسیار دشوار است ما عادت کرده‌ایم موفقیت‌ها را به خودمان نسبت دهیم و شکست‌هایمان را به‌پای دیگران بنویسیم؛ اما قول می‌دهم وقتی این ایده را بپذیرید، زندگی‌تان متحول می‌شود. با پذیرش این ایده شما قدرت پیدا می‌کنید؛ زیرا عامل تمام اتفاقات زندگی‌تان خودتان هستید و خب معلوم است که خودتان قابل‌تغییر هستید. می‌توانید خودتان را عوض کنید؛ اما هرگز نمی‌توانید شرایط و دیگران و حتی همسرتان را تغییر دهید.

در کتاب‌های «بیزنس» یک واژه‌ای هست به نام «استراتژی آینه – پنجره» این استراتژی می‌گوید: بسیاری از مردم وقتی در زندگی موفقیتی به دست می‌آورند، جلوی آیینه رفته و خودشان را علت موفقیت می‌بینند و هنگامی‌که در کارشان شکست می‌خورند، جلوی پنجره رفته و با انگشت اشاره دیگران را به عنوان مقصر نشان می دهند؛ اما انسان‌های باهوش در هر دو حالت سراغ آیینه می‌روند و خودشان را عامل شکست‌ها و پیروزی‌هایشان می‌بینند. چون آن‌ها مسئولیت %۱۰۰ ای زندگی‌شان را پذیرفته‌اند. بزرگ‌ترین دوست و دشمن زندگی‌مان خودمان هستیم. نادان با دنیا می‌جنگد و عاقل با خود؛ بنابراین ما باید تمام تمرکزمان را از روی عوامل بیرونی برداشته و فقط روی خودمان بگذاریم. سایرین می‌توانند شما را موقتاً متوقف کنند اما فقط خودمان هستیم که می‌توانیم خودمان را برای همیشه متوقف کنیم.

مسئولیت ٪۱۰۰ ای یعنی من و فقط من، مسئول درآمد کنونی‌ام هستم.
مسئولیت ٪۱۰۰ ای یعنی من و فقط من، مسئول ازدواجم، آینده‌ام، روابط ام و شادی‌ام هستم.
مسئولیت ٪۱۰۰ ای یعنی من، تمام مسئولیت شکست‌هایم را به گردن می‌گیرم.
مسئولیت ٪۱۰۰ ای یعنی ترافیک، علت تأخیر من نیست. خودم علت تأخیرم هستم؛ زیرا می‌توانستم زودتر حرکت کنم.
مسئولیت ٪۱۰۰ ای یعنی من، مسئول بداخلاقی همسرم هستم!(خیلی سخت است این‌یکی را بپذیرید نه؟)
مسئولیت ٪۱۰۰ ای یعنی من، چه شکست بخورم و چه موفق شوم، فقط به آینه نگاه می‌کنم.

لازم است؛ توضیح بدهم روانشناسان مفهوم مسئولیت ٪۱۰۰ ای را با واژه‌های مرکز کنترل درونی و بیرونی مطرح می‌کنند.

یک خاطره:

در یک همایش آموزشی با حضور برخی مدیران ایرانی، یک مدیر ژاپنی برنامه سخنرانی داشته است. وقتی ایشان قصد اتصال لپ‌تاپ خود به ویدئو پروژکتور را داشته، مشکلی پیش می‌آید و موفق به این کار نمی‌شود. ایشان بلافاصله با خوشحالی لپ‌تاپ دوم خود را از کیفشان درمی‌آورند و آن هم به دستگاه وصل نمی‌شود، در این لحظه ایشان ضمن عذرخواهی از حضار، می‌گویند: خواهش می‌کنم من را ببخشید. مقصر من هستم. باید پیش‌بینی می‌کردم که برای سخنرانی به این مهمی، وجود یک لپ‌تاپ پشتیبان کافی نیست(!) به نظر شما ایشان مرکز کنترل درونی دارند یا بیرونی؟ مسئولیت ٪۱۰۰ای دارند یا ٪۹۹ ای؟