قانون شماره ۴۰-احترام زیادی به پول قائل هستم.

در زمانه و جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که نکوهش پول و فضیلت شمردن فقر بسیار رایج و متداول است. در فیلم‌ها و سریال‌ها افراد ثروتمند را غالباً افرادی فاسد و ظالم و متکبر معرفی می‌کنند و فقرا را افراد خوب و باایمان و شاد! این باور به‌شدت رایج است که پول زیاد، ایمان را از بین می‌برد و فرد ثروتمند خدا را فراموش کرده است؛ اما آیا واقعاً این‌گونه است. آیا همه ثروتمندان انسان‌های فاسدی هستند و همه فقرا انسان‌های درستکاری هستند؟ آیا پول دشمن ایمان است؟ یا اینکه نزدیک است فقر به کفر بیانجامد؟

من فکر می‌کنم ما نیاز داریم یک ‌خانه تکانی اساسی در باورهایمان ایجاد کنیم.

پول فقط یک ابزار است. یک ابزار بسیار قدرتمند برای رسیدن به خواسته‌هایمان. حال این به قلب صاحب پول بستگی دارد که با این پول، به چه خواسته‌ای می‌خواهد برسد. من معتقدم پول می‌تواند ابزار گره‌گشایی باشد. پول می‌تواند به ما امنیت بدهد. پول می‌تواند به ما اعتمادبه‌نفس بدهد. پول می‌تواند باعث شود جلوی ظلم سر خم نکنیم. پول می‌تواند به ما کمک کند تا از کف هرم مازلو به رأس هرم برسیم. پول می‌تواند باعث شود در بهترین دانشگاه‌ها تحصیل کنیم. پول می‌تواند غذای خوب، لباس خوب، مسکن مناسب، تفریحات مناسب، امکانات بهداشتی و پزشکی مناسب برای ما به ارمغان بیاورد.

دکتر «آناهیتا چشمه علایی» چه زیبا در وب‌سایتش از اهمیت پول می گوید:

اگر شما به‌اندازه کافی پول داشته باشید:

* می‌توانید با آرامش خاطر پیر شوید زیرا می‌دانید در پیری پول کافی برای مراقبت از خوددارید.

* می‌توانید کارهای دلخواهتان را انجام دهید و به‌اندازه کافی از زندگی لذت ببرید دیگر برای مسافرت منتظر یک هفته خاص در سال نمی‌مانید.

* می‌توانید در موقعیت‌های غیراخلاقی محکم بایستید و از رشوه و اختلاس و دیگر آفت‌های اخلاقی دورباشید زیرا درمانده نیستید. هنگامی‌که کسی بخواهد برای کار خلافی شمارا با پول وسوسه کند باقدرت جلوی او می‌ایستید.

* می‌توانید به دیگران خیر برسانید چون هم وقت کافی دارید و هم پول وافی.

* همه ما وقتی بی‌پول هستیم دل‌شوره و اضطراب می‌گیریم. اعتمادبه‌نفسمان کم می‌شود وقتی پول نباشد غذای خوب، لباس خوب، تحصیلات خوب، تفریح خوب وجود ندارد. حتی جرئت مریض شدن نداریم چون حتی فرصت استراحت و پول دوا و دکتر را هم نمی‌توانیم فراهم کنیم. زن و شوهرها ریشه بسیاری از مشکلاتشان بی‌پولی است. در بی‌پولی بهانه‌جویی‌ها و به‌اصطلاح گیر دادن‌ها زیاد می‌شود و دعوا راه می‌افتد. شاید پول مهم‌ترین چیز در زندگی نباشد ولی مهم‌ترین چیزهای زندگی یعنی غذا، سرپناه، تحصیلات، خدمات درمانی و پزشکی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

* وقتی بی‌پولیم برای اجاره منزل و پرداخت اقساط جان می‌کنیم استرس می‌گیریم. کاری را انجام می‌دهیم که دوست نداریم با رئیس و همکاری کار می‌کنیم که قبولش نداریم. در محیطی کار می‌کنیم که از آن متنفریم. آیا زندگی با آدم‌هایی که دوست نداریم، در خانه و محیطی که دوست نداریم. بالباس‌هایی که دوست نداریم در شغلی که از آن متنفریم با رئیس و همکارانی که دوست نداریم خوشبختی است؟

* وقتی پول داشته باشیم می‌توانیم وقت خود را صرف کارهایی کنیم که دوست داریم. با آدم‌هایی زندگی کنیم که دوست داریم. شغلی را انتخاب کنیم که دوست داریم. کلاس‌هایی برویم که دوست داریم. آیا زندگی با آدم‌هایی که دوستشان داریم و انجام کارهایی که برای آن ساخته‌شده‌ایم خوشبختی نیست؟

* جمله تأمل‌برانگیزی می‌گوید پول همه‌چیز نیست اما به شرطی که آن را داشته باشید. به‌واقع در بدترین حالت ممکن پول اگر خوشبختی نیاورد، حداقل می‌تواند جلوی بدبختی را بگیرد.

با توجه به صحبت‌های فوق من پول را بسیار محترم و عزیز می‌دانم با آن خیلی خوب برخورد می‌کنم. هرگز پول فیزیکی را مچاله نمی‌کنم بلکه خیلی تمیز و مرتب به ترتیب درشتی در کیفم نگهداری می‌کنم. پول خرد را بی‌ارزش نمی‌دانم همان احترامی که برای نان قائل هستم همان‌گونه نیز با پولی که زمین افتاده برخورد می‌کنم. پول را یک امانت مقدس و یک مائده آسمانی می‌دانم. پول را تجلی برکت خداوند می‌دانم. پول را یک ابزار تأثیرگذاری (البته در مقیاس بزرگ) در جهان هستی می‌دانم.

من معتقدم فقر فخر نیست. فقر نه‌تنها زیبا نیست بلکه می‌تواند مرگبار هم باشد. فقر زیبا نیست چون سو تغذیه می‌آورد. فقر زیبا نیست زیرا شیمی‌درمانی پول زیادی لازم دارد. فقر زیبا نیست چون بسیارند والدینی که دندان پوسیده فرزندشان را می‌کشند و قیدترمیم آن را می‌زنند تا پولشان را صرف پرداخت اجاره منزلشان کنند. فقر زیبا نیست چون بخش قابل‌توجهی از کسانی که به خاطر سرقت، فروش مواد مخدر، فحشا و … در زندان به سر می‌برند برای فرار از فقر و تنگدستی مرتکب این جرائم شده‌اند و خلاصه اینکه فقر زیبا نیست چون اگر زیبا بود بزرگان دینمان تأکید نمی‌کردند که نزدیک است که فقر به کفر بیانجامد.

دانش ثروت است.طرح از همشهری جوان