قانون شماره ۴۳-قانون فراوانی

بهتر است به‌جای قانون فراوانی بگویم «باور فراوانی». این باور در مقابل باور خطرناک «کمبود» قرار دارد. واقعیت این است که رسانه‌ها به ما تلقین می‌کنند که ما در دنیایی با منابع محدود و پایان‌پذیر زندگی می‌کنیم. دنیایی که در آن آب کم است. منابع زیرزمینی دارد تمام می‌شود. بحران انرژی، نفت و سوخت وجود دارد. در آینده مشکل غذا و آب و انرژی‌خواهیم داشت و جنگ آینده جنگ بر سر منابع خواهد بود. درصورتی‌که من می‌خواهم به شما بگویم: “آینده خیلی روشن‌تر از آن چیزی است که تصور می‌کنیم.”

می‌دانید چرا این حرف را می‌زنم؟ چون تکنولوژی یک دارایی پنهان است که هرروز ظرفیتش را برای غنی کردن زندگی‌تان چند برابر می‌کند. امروزه پیشرفت‌هایی در حال ظهور هستند که انقلابی در کیفیت زندگی ما به وجود می‌آورند و نکته جالب اینکه هر چه تکنولوژی رشد می‌کند هزینه‌اش کم می‌شود. این حرف یعنی اینکه با پول کم هم می‌توانیم کیفیت زندگی‌مان را بهبود ببخشیم. در آینده‌ای نزدیک نه‌تنها مشکلات و بحران منابع را نخواهیم داشت بلکه با پیشرفت تکنولوژی به‌مراتب قدرت بیشتری برای بهره‌برداری و استفاده از طبیعت خواهیم داشت.

تکنولوژی نگاه ما را به کمبود عوض خواهد کرد. یک حس مشترک ترس از آینده همیشه وجود دارد. ایده اینکه به‌اندازه کافی چیزی که نیاز داریم وجود نداشته باشد: آب، غذا، پول، منابع طبیعی، زمان، فضا، لذت، عشق.

ولی کمبود قرار نیست شرایط دائمی باشد. تکنولوژی می‌تواند عوضش کند. کمیابی تابع توانایی یا ناتوانی ما برای دستیابی به منابع است.

آینده خیلی روشن است.

با نانوتکنولوژی تمام آب‌های شور دریاها با هزینه‌ای بسیار اندک شیرین می‌شود. تمام خاک‌های روی زمین حاصلخیز شده و زیر کشت می‌رود. نانوتکنولوژی می‌گوید در آینده غذا و میوه ارزان نخواهد شد بلکه رایگان خواهد شد.

ما با تکنولوژی کشت سلولی دیگر نیازی به کشتن حیوانات برای تأمین پروتئین نخواهیم داشت بلکه با استفاده از یک واحد سلولی آن‌ها، در آزمایشگاه گوشت و پروتئین موردنیازمان را کشت داده و تولید خواهیم کرد.

علم پزشکی به مرحله‌ای می‌رسد (البته تا حدودی رسیده است) که با یک آبپاش محلولی از سلول‌های بنیادی فردی که دچار سوختگی شده را روی زخم‌هایش اسپری می‌کنند و بعد معجزه رخ می‌دهد سلول‌های سوخته به حالت اول خود بازمی‌گردند.

در حال حاضر حتی یک قلم زیستی وجود دارد که به جراحان اجازه می‌دهد سلول‌های سالم را روی لایه‌ای از غضروف و استخوان رسم کنند سلول‌ها تکثیر می‌شوند و روی عصب‌ها، ماهیچه‌ها و استخوان‌ها رشد می‌کنند و بخش آسیب‌دیده را درمان می‌کنند.

با فناوری اعضای مصنوعی بدن انقلابی برای افراد آسیب‌دیده ایجاد خواهد شد. به‌طوری‌که با پروژه «استخوان‌بندی خارجی» می‌توان یک اسکلت خارجی خیلی نازک و انعطاف‌پذیر ساخت که بشود افراد قطع نخاعی آن را زیر لباس بپوشند و بتوانند راه بروند. طوری که شاید اصلاً متوجه نشوید کسی از چنین چیزی استفاده می‌کند.

نظرتان درباره چاپگرهای سه‌بعدی چیست؟ آن‌ها کارخانه‌های کوچکی هستند که از فایل‌های کامپیوتری به‌عنوان طرح استفاده می‌کنند برای خلق لایه به لایه اشیای سه‌بعدی. آن‌ها می‌توانند از ۲۰۰ مواد اولیه مایع یا پودری استفاده کنند. شما با آن‌ها چه چیزهایی می‌توانید بسازید؟ بهتر است بپرسم چی نمی‌توانید بسازید؟ کفش، دستبند طلا، کارد و چنگال، مایو، گیتار، بخش‌هایی از هواپیما، پنل خورشیدی، نای و گوش و دندان مصنوعی و حتی خانه (!) بله؛ خانه. چاپگرهای سه‌بعدی عظیم‌الجثه‌ای در چین هستند که می‌توانند در یک روز با استفاده از لایه‌های بتونی با زباله‌های بازیافتی ساخت‌وساز ترکیب شوند و ده‌ها خانه را تولید کنند. هزینه‌اش؟ فقط ۵۰۰۰ دلار برای هر خانه و تقریباً به هیچ نیروی انسانی هم احتیاجی نیست. اثرات این تکنولوژی نامحدود است شاید روزی بتوانید شلوار جین اندازه خودتان را بدون ترک کردن خانه پرینت بگیرید. در همین حال روستاهای دوردست در هیمالیا می‌توانند الگوهایی را دانلود کنند و پرینت بگیرند؛ الگوهایی مثل ابزار، پمپ‌های آبی؛ لوازم‌التحریر و هر چیزی که احتیاج داشته باشند. دیگر نیازی به انبارهای لوازم‌یدکی نخواهیم داشت، این‌طور نیست.

نظرتان درباره برنامه‌نویسی سلول‌های انسانی چیست؟ الآن تلاش‌هایی شده تا سلول‌های خون افزایش‌یافته ژنتیکی را تولید کنند که شاید یک روز این‌قدر در خودش اکسیژن نگه دارد که یک غواص بتواند با یک‌نفس گرفتن ۴۰ دقیقه زیرآب بماند یا بشود زندگی یک سرباز را در میدان‌های نبرد نجات داد.

نظرتان درباره تولید ارگان‌های بدن توسط چاپگرها چیست. اینکه دیگر احتیاجی به پیوند اعضا از بدن دیگران نباشد. همین الآن دکتر «آنتونی آتالا» مدیر موسسه «ویک فارست» یک مثانه با عملکرد کاملاً مشابه نمونه انسانی در آزمایشگاهش ساخته و پیوند زده است. حالا او و بقیه مشغول کار کردن روی ارگان‌های پیچیده دیگری هستند مثل قلب، کلیه، کبد؛ بنابراین یک روز اگر سکته قلبی یا یک ویروس به دریچه قلبتان آسیب زد دکترتان می‌تواند برایتان یک قلب جدید سفارش دهد. یا شاید فقط یک قلب جدید با استفاده از تعداد کمی از سلول‌های پوستتان برایتان پرورش دهند.

کمی جلوتر فکر کنید، دنیایی را تصور کنید که احتیاجی نیست این کتاب را بخوانید فقط لازم است محتوایش را وارد مغزتان بکنید. یا دنیایی را تصور کنید که می‌توانید ذهنتان، فکرتان و شخصیتتان را آپلود کنید تا برای همیشه محفوظ بماند. این دقیقاً دنیایی ست که «ری کرزوایل» (مخترع ، نویسنده و کارآفرین.ادیسون قرن) و بقیه متفکرها و آینده‌پژوه‌ها باور دارند که انسان و ماشین‌ها به آن خواهند رسید. پیش‌بینی می‌شود این دوره منحصربه‌فرد در سال ۲۰۴۵ رخ دهد.

اگر تکنولوژی مشکلاتی را حل کند که باعث کمبود منابع ما می‌شوند آیا ما شادتر، آزادتر و امن‌تر خواهیم بود. شک نکنید. کمبود و قحطی غریزه‌های بقا و جنگ و خشونت را در بشر فعال می‌کنند و تکنولوژی این مسئله را حل می‌کند. همه ما می‌دانیم کار کارمندی از باارزش‌ترین چیزی که داریم دورمان نگه می‌دارد: زمان. با تکنولوژی بیشتر وقت بیشتری خواهیم داشت و این موضوع یعنی موقعیت بیشتری برای یادگیری، رشد، ارتباط برقرار کردن با بقیه و بخشش وجود خواهد داشت. همه این‌ها وجه تمایز ما با ماشین به‌عنوان یک بشر است.

باور فراوانی باعث می‌شود ما افسوس گذشته و موقعیت‌های ازدست‌رفته را نخوریم. باور فراوانی باعث می‌شود ما فرصت‌ها را ببینیم. باور فراوانی باعث می‌شود ما به‌جای حسادت از موفقیت دیگران خوشحال شویم. باور فراوانی باعث می‌شود انسان بخشنده‌ای شویم چون باور داریم نعمت و رحمت فراوان هست. باور فراوانی در تمام جنبه‌های زندگی ازجمله افراد، پول، فرصت، ایده، موقعیت و … یک باور قدرتمند کننده است و به انسان قدرت می‌دهد.

پی‌نوشت: منابع علمی موجود در این قانون از کتاب ارزشمند “ Money Master The Game“ نوشته Anthony Robbins گرفته‌شده است.

باور فراوانی در جهان (طرح از همشهری جوان)